கவனிப்பார் யாருமில்லை

விலை அதிகம் 
வீண் செலவு, வேண்டாம்
வீட்டை அடைக்கும் என
பெற்றோர் மறுத்ததும்...
விசும்பலுடன் நகர்ந்து செல்லும்
குழந்தைகளை கண்டு 
"கோ" என கேவி அழுதன
 கடையிலுருந்த பொம்மைகள்...
கவனிப்பவர் தான் எவருமில்லை 

அழுது அழுது கண்ணீரால்
உன் நினைவுகளை
அழித்து விடலாம் என்றால்
அமுதம் போல
ஒவ்வொரு சொட்டு கண்ணீரும்
ஆல மரமாய் வளர்க்கிறது
உன் மேல் - காதலை!!

தமிழ் மகன் !

ஈன்ற பொழுதில் பெரிதுவந்தேன்
"அம்மா..." என நீ சொல்ல கேட்டதும் 

The Stranger in the Mirror

Change they say is inevitable

But Who is that?

I see every day now, but hardly recognize

The Stranger, in the mirror

The clear eyes, the light hearted smile…

Easy happiness in the little things..

Innocent. I was. where was I now?

Rather what am i now? I wonder.

In the nights, on the cot

After all is still and quiet

waiting for that sleep, still eluding

I lie, search for me, as I remember  

I shut my eyes tightly

And search within

For a trace of me,

as I, long ago, had been

Dark it is… inside…

And quite heavy too

Nothing that I want to see

Nothing that I want to be…                                                         

Hot tears escape through…

Through, the closed eyes

And run down my cheeks

Before dying into the pillows…

Probably the last proof

Of my existence, as I once was

As I only and I, only, remember.

Change, they say is inevitable.

I Live

when he smiles
when he laughs...
when he walks...
when he talks...
when he crawls...
even when he cries...
when he eats
when he refuses to...
when he dreams...
when he screams...
when he sleeps...
and when he breathes...
I live. I do.

வேனிற்காலம்....

சுட்டு எரித்தாலும்
சுகம் குறைத்தாலும் ...

சுத்தமான
வெள்ளை வெயில் ...
சாலை ஓரம்

விற்பனைக்கு வரும்
சிவப்பு பிறை நிலவாய்,
தர்பூசணி...

காதலியின் கன்னத்தோடு
போட்டி போடும்
மல்கோவா மாம்பழங்கள்...

விடுமுறை அல்ல
தற்காலிக விடுதலை
என்று முழங்கும் குழந்தைகள்

மொட்டை மாடியில்
அம்மா இட்ட வற்றல் வடாம்...
தின்ன வரும்
திருட்டு  காக்காய்...

அதை  விரட்டி
வடகம்  காக்கும்
தாத்தாவின்  பழைய
கருப்பு  குடை...

கொதிக்கும் மணலில்
கோடை மழை
பட்டதும் புறப்படும்
அந்த... மண்வாசனை ...

வேனிற்காலம்....

அதன் அடையாளங்கள்

இன்னும் பல..
விரும்பத்தக்கது தான் ...

மன்னிப்பாயா?

உன் அழு குரலிலும்
இருக்கும் இனிமையில்
நான் தொலைந்து போவதினால்
எடுத்து சமாதானப்படுத்த
நேரமாகிவிடுகிறது... பல சமயங்களில்...